Rillend in het bos
zoeken ze een veilig heenkomen
en hebben een leger gemaakt
tegen elkaar aanliggend
de broers
ze houden zich stil
De slaap trekt
de honger bonkt
ze raken in iets tussen slapen en waken
De bomen lichten op
zaklantaarns of iets anders
het licht
een zachte stem als die van hun moeder
Lieve jongens, lieve lieve stouterds
kom bij me, ontspan je
jullie hebben het koud
probeer wat te slapen
in mijn armen.
De broers
ze laven zich aan de warmte
ze is lief voor ze, hebben ze dat wel verdiend?
ze geven zich langzaam over
aan deze geborgenheid
ze geven zich over
het is te groot om te weerstaan
de kou en de honger verdwijnen
de boosheid en angst schuiven naar de achtergrond
ze ontspannen
Ze proberen te begrijpen dat ze deze liefde krijgen
na wat ze gedaan hebben
maar daar is geen begrijpen aan
ze komen er met denken niet uit
het is zo sterk dat niets anders
dan overgave hun rest
de krachten zijn onweerstaanbaar
ze laven zich
en worden niet meer wakker in hun oude doen.
Wow…