United World College Reunie

Op woensdag 02 juli 2008   /   saamhorigheid   /   1 Reactie

Afgelopen weekend had ik een 20-jaar-reunie van mijn laatste twee jaar middelbare school in Italië. Deze twee jaar verbleef ik op een United World College, een school waar jongeren uit alle windstreken bij elkaar komen voor een intensief academisch, sportief, artistiek en sociaal schoolprogramma. Twee jaar ook weg bij je ouders en op een ‘kostschool’ met vier meiden op een kamer.

Mijn Hongaarse kamergenote verwoordde dit weekend heel mooi wat deze periode ons heeft gebracht: “We learnt to be a ‘WE’-person in stead of a ‘ME’-person”. Zoals je zult begrijpen was het weekend uiterst saamhorig  :-).

Back to Top

Bewustzijn benutten

Op vrijdag 23 mei 2008   /   saamhorigheid   /   2 Reacties

Van alle kanten lees en hoor en zie ik dat het besef groeit dat we de planeet kunnen behoeden door een verschuiving in het bewustzijn te realiseren. Ik schreef al over “Presence“, over “Cultureel creatieven” en over “Synchroniciteit“. Maar wat er nu gebeurt is van een geheel andere orde. Oprah heeft het namelijk op zich genomen het aanspreken van ons bewustzijn over te brengen via een serie webcolleges. Ze gaat in gesprek met Eckhart Tolle over zijn boek “Een nieuwe aarde”, waarin hij een tamelijk praktische benadering heeft van het aanspreken en benutten van ons bewustzijn. De nieuwe media bieden ongekende mogelijkheden voor verspreiding en zelfs Oprah raakt er nog opgewonden over (grappig om te zien).

Back to Top

Cultureel creatieven

Op zondag 20 april 2008   /   leiderschap, saamhorigheid   /   Geef een reactie

Vandaag ben ik naar een lezing geweest van Paul Ray en Jim Garrison van de Wisdom University (USA). Ze vertelden een boeiend verhaal dat – zoals gebruikelijk – begon met het schetsen van het requiumscenario voor de wereld (zie eerder bericht over Presence) om de urgentie van hun boodschap kracht bij te zetten. Daarna volgde een interessant betoog over een uitgebreid onderzoek naar verschuiving van waarden in samenlevingen. Paul Ray komt deze zomer met een rapport waaruit zal blijken dat een groot deel van de bevolking van de industrialiseerde landen toe is aan een drastisch andere aanpak van onze problemen. In Europa zouden al 90 miljoen mensen tot die groep behoren, maar ze weten elkaar nog niet te vinden. Ray en Garrison noemen deze groep de “cultureel creatieven“; mensen die goed op de hoogte zijn, geëmancipeerd en geëngageerd zijn. Mensen die hun innerlijke wereld in overeenstemming willen brengen met de uiterlijke wereld. Een groep die nu nog in de veronderstelling leeft deel uit te maken van een minderheid, maar in wezen deel uitmaakt van een grote beweging die tot een indrukwekkende verschuiving in de wereld in staat is. Ze vergelijken het huidige tijdsgewricht met de Renaissance. Stof tot nadenken. En vooral daarbij de vraag of en hoe ikzelf daarin een rol kan hebben.

Back to Top

Boek: Joseph Jaworski – Synchroniciteit

Op zaterdag 12 april 2008   /   leiderschap, saamhorigheid   /   2 Reacties

Jaworski beschrijft in dit autobiografische boek uit 1998 de ontdekkingstocht naar zijn richting en focus. De ondertitel van het boek luidt: De innerlijke weg naar leiderschap. Het boek was me al lange tijd geleden aangeraden, maar soms moeten zaken even sudderen tot het juiste moment. Het boek is een boeiende aaneenschakeling van ontmoetingen en ervaringen die Jaworski steeds verder helpen om te doen wat hij met hart en ziel wil doen.
Mooi aan dit boek is de aansporing om je echt open te stellen en te zien wat er op je pad komt. Zo’n houding helpt de krachten en wijsheid aan te spreken die iedereen in zich heeft. Ik probeer het in de praktijk te brengen door meer open te staan en bewuster waar te nemen en ik merk dat het me helpt minder snel mijn oordeel klaar te hebben (mega valkuil van me …).

Wat ook inspirerend is, is te lezen wat de impact van zo’n houding is. Het leidt namelijk tot een enorm gevoel van vrijheid en dat ervaar ik ook letterlijk. Het openstaan kost geen energie maar geeft energie, alsof de wereld door me heen stroomt. Het is een haast duizelingwekkende gewaarwording, waarvan ik hoop dat ik het kan vasthouden.
Het boek is overigens zeer toegankelijk geschreven en heeft duidelijk verband met het andere boek van Jaworski – Presence – dat ik onlangs las.

Back to Top

Boek: Presence – Senge, Scharmer, Jaworski, Flowers

Op zondag 16 maart 2008   /   boek, leiderschap, saamhorigheid   /   Geef een reactie

Een ontdekkingsreis naar diepgaande verandering in mensen en organisaties, luidt de ondertitel van dit boek. De vier schrijvers beschrijven hun zoektocht naar wat er nodig is om de wereld, organisaties en mensen verder te brengen. Op de achtergrond motiveert hen het scenario dat de planeet aan de gevolgen van de technische vooruitgang ten onder gaat; het zogenaamde requimscenario. Het klinkt zwaarwichtig en wellicht wat pretentieus, maar het is beslist een noodzakelijke zoektocht. 

Omdat er zoveel in het boek staat, heb ik moeite de kern van het boek te beschrijven. Met “presence” bedoelen de schrijvers dat de wijsheid aanwezig is in het hier en nu. Het is de kunst voor ons om ermee in contact te komen en zo te leren zien wat nodig is voor de toekomst. Door de rationalisering die het gevolg is van onze westerse beschaving en ons grote vertrouwen de technologische ontwikkeling, zijn we niet meer gewend dit contact te zoeken om tot nieuwe inzichten te komen. 

Voor mij was het lezen van dit boek een grote herkenningstocht, omdat veel ervaringen van de afgelopen jaren op een of andere manier in dit boek samenkomen en met elkaar in verbinding worden gebracht. Tijdens het lezen, vielen de puzzelstukjes als het ware in elkaar en dat liet me niet onberoerd. Ik heb het dan bijvoorbeeld over: mijn tocht naar de walvissen in het poolgebied, het tai chi beoefenen, stressreductie door heartmath, saamhorigheid als jaarthema, United World Colleges, ervaring met eenzaamheid leren waarderen, stilte benutten, de invloed van aandacht en liefde in organisaties, mijn mayakalender ketting, de hopeloze complexiteit van grootstedelijke projecten, leren luisteren naar mijn intuïtie en mijn angst voor het requimscenario voor de wereld.

De conclusie die ik hier voor mezelf uit trek, is dat deze bewustwording kennelijk nodig was en mij nu gaat helpen om ten dienste van anderen te handelen in het hier en nu. Hoe weet ik nog niet precies. Maar er zonder gêne over praten en schrijven is stap één.

Back to Top

Natuurlijk veranderen

Op vrijdag 16 maart 2007   /   leiderschap, saamhorigheid   /   3 Reacties

De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van natuurlijk veranderen. Ik volgde namelijk een leergang met dit thema. Dieuwke Begemann hielp ons ontdekken wat natuurlijk verandert en hoe dat zich voordoet. Het leverde me een nieuw denkkader op en inspiratie om veranderingsprocessen anders te benaderen. Haar boek verschijnt over enkele maanden; tegen die tijd zal ik nog tippen. In ieder geval kan ik haar artikel over de samenwerking van mannen en vrouwen aanbevelen. Dat is te vinden op haar website.

Back to Top

Saamhorigheid

Op woensdag 07 februari 2007   /   saamhorigheid   /   Geef een reactie

Dit woord doet het wel op het moment. Het nieuwe kabinet neemt ‘saamhorigheid’ haast op in haar motto, het scheelde niet veel. In ieder geval staat het woord nu in kapitalen in de krant en daarvan gaat een effect uit.
Ik ben blij met de maatschappelijke stages voor scholieren. Ik ben blij met de investeringen in het milieu. Ik ben blij met de investeringen in het onderwijs. En vanwege mijn verse kennis op het gebied van verkeer en vervoer, sta ik ook achter de versnelde invoering van betalen voor gereden kilometers. Eigenlijk ben ik gewoon tevreden. Er zijn natuurlijk ook minpuntjes, maar die staan in geen verhouding tot de minpunten van vorige kabinetten.
Nu nog goede ministers erbij en het liefst een andere premier in de persoon van Wijffels. Helaas, dat laatste zal niet gaan.

Back to Top

Saamhorigheid

Op zaterdag 27 januari 2007   /   saamhorigheid   /   Geef een reactie

Saamhorigheid was mijn thema voor 2006.
Vriendschap vieren, iets doen voor een ander, huiselijke gezelligheid, dat soort dingen. Niets hoogdravends, maar wel het kleine dat het samenleven prettiger maakt. En wat heb ik ervan gebakken?

De vriendschap is gevierd! Het werd een heerlijk feest waaraan ik vaak terugdenk. Ik voel meteen weer die grote lach op mijn gezicht verschijnen.
Iets voor de ander doen, staat centraal in mijn nieuwe baan. Het is wel een baan waarmee ik nog worstel, waardoor ik het ten dienste staan soms laat ondersneeuwen. Meer pro-actie nodig dus!
Dan de huiselijkheid. Dat gaat goed: de Nieuwe Lelie is een soort pleisterplaats.
Al met al heerst er dus tevredenheid over de opbrengst.

Maar het blijft wel het motto, want saamhorigheid ligt aan de basis van het soort leefomgeving waarnaar ik wil streven. Het is de kracht die nodig is om ons te behoeden voor wereldwijde vereenzaming. Die vereenzaming sluipt binnen doordat we steeds meer willen. We gaan op in het consumeren en daarmee gepaard gaat helaas de afbraak van sociale structuren.

Saamhorigheid is en blijft dus mijn motto en ik nodig jullie uit mee te doen. Een vorm van saamhorigheid die past bij deze tijd is volgens mij het organiseren van sociale gebeurtenissen waarbij mensen op een netwerkachtige manier kunnen instappen en uitstappen. Een flexibele pleisterplaats: datum, plaats en tijd, de basis is goed geregeld zodat je daarover geen zorg hebt, voor elk wat wils en dan elkaar ontmoeten.

Back to Top