Onderwerp Verzoek planten boom
Geachte mevrouw,
Hiermee bevestigen wij de ontvangst van uw brief d.d. 11/06/2009. Met de behandeling van uw brief is de afdeling Rayon West van de sector Openbare Ruimte belast.
Het stadsdeel Centrum streeft ernaar uw brief binnen 6 weken te beantwoorden.
Hoogachtend,
Van Antwoord kwam er vandaag ook een ontvangstbevestiging.
Eergisteren heb ik een aanvraag gedaan bij de Gemeente Amsterdam voor een extra boom in onze straat. We hebben er een stuk of 4-5 in de straat, maar volgens mij kan er best een bij. Voor ons huis is geen parkeerplaats en aan de rand van dit stuk brede stoep, past een boom.
Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren.
Mijn verzoek kwam binnen bij Antwoord (het loket van de Gemeente). Keurige bevestiging van ontvangst en daarna een mailtje waarin de vraag werd doorgestuurd naar het betreffende stadsdeel. Alleen was het mailtje aan mij gericht en niet aan Stadsdeel Centrum. Dat was binnen een dag rechtgezet. Gaat lekker snel!
Daarna kreeg ik een mailtje van het stadsdeel wat nu het precieze adres was. Dat had ik er in mijn aanvraag -dom, dom – niet bij gezet. Inmiddels weten ze dat ook.
Vandaag kreeg ik ook een mailtje van Antwoord waarin mij de vraag naar het precieze adres werd gesteld. Heb ik ook beantwoord.
Er zijn nu dus twee kanalen aan het werk voor de mogelijke boom.
Wordt vervolgd.
Morgen is er een groot festival over duurzaamheid op het Westergasfabriekterrein. Mis het niet en laat je inspireren en adviseren over een andere leefstijl!
In de tuinen van Museum De Buitenplaats in Eelde zag ik een buitengewone expositie van beelden. Ze zijn gemaakt door Lotta Blokker (1980) en de expositie heet “Stealing Beauty”. Ik heb ervan genoten en werd geraakt door deze prachtige beelden.
Vooral het beeld “I am here now” trof me zeer (zie hierboven). Een paar dagen voordat ik het zag, had ik zelf zo gestaan en laten weten dat ik er was. Ik voelde me toen zo krachtig en datzelfde zag ik in het beeld. En omdat het hoofd zo naar boven is gekeerd waardoor de keel zich kwetsbaar toont, is het niet de machokracht maar de kracht van binnenuit – de authentieke – die ook kwetsbaarheid in zich heeft. Prachtig!
Laat je inspireren in de tuinen, die ook erg mooi zijn. De expositie duurt tot 13 september 2009.
Hier ook een kort interview met Lotta Blokker.
In december had ik mezelf getrakteerd op de zeven seizoenen van de TV-serie The West Wing. En helaas zag ik deze week de allerlaatste aflevering (van de 150) van deze allerbeste TV-serie ooit. De serie werd ooit uitgezonden door RTL4 (op een onmogelijk tijdstip: zondag 23.30 uur…). Als je van het raakvlak tussen politiek en het ambtelijke houdt, of van scherpe dialogen, of van voortreffelijk acteerwerk, of van de Amerikaanse politiek, dan is dit je ding. In de USA trok de serie 17 miljoen kijkers…
Het laatste twee seizoenen (2004 en 2006) hebben de producenten zich laten inspireren door Barack Obama, die in in 2004 de Democratische conventie wist op te zwepen. Het is dan ook wonderlijk om te zien hoe voorspellend de serie is geweest voor de realiteit van de USA-verkiezingen in 2008.
Aanrader!
Vitaliteit was een woord dat ik associeerde met ouderen, maar dat is onterecht. Lees meer bij Eleonora van der Steen.
Wat een prachtig boek. Wat een indrukwekkend verhaal. Wat komt het boek dicht op de huid.
Giordano weet op feilloze wijze de werking van de psyche te verwoorden. De twee hoofdpersonen komen tot leven en ik voelde hun geestesgesteldheid. Af en toe moest ik het boek even wegleggen om bij te komen.
Het verhaal gaat over twee eenzame kinderen, ieder met een eigen trauma. Ze herkennen zich in elkaar en weten zich woordeloos door elkaar gesteund. Ze groeien op en kiezen hun eigen wegen, maar wachten ook op het moment dat ze weer bij elkaar zullen zijn.
Ik vind het boek van hetzelfde kaliber als Norwegian Wood van Murakami. Echt een aanrader!
Geluk!
Onno Bosma, de echtgenoot van Ella Vogelaar, heeft vanaf het begin van haar ministerschap een dagboek bijgehouden over de ‘avonturen’ van zijn vrouw. Ik heb het boek gretig gelezen mede dankzij de toegankelijke stijl. Mijn nieuwsgierigheid was groot naar het perspectief van het echtpaar en naar de psychologische aspecten van betrokkenen.
Bosma adoreert zijn vrouw, maar ziet ook dat ze hier en daar wat vreemd reageert. Ze duwt als het ware haar emoties weg voor vervelende voorvallen en dat ploft er dan soms uit op plekken waar het niet productief is. Vogelaar gaat wel duizend procent voor haar baan met een ongekend perfectionisme. Helaas laat dat weinig ruimte voor samenwerking. Bijna niemand voldoet aan haar standaarden, ze vertrouwt haast niemand en dat lijkt me eenzaam in zo’n zware baan. Bos lijkt – als ik dit boek kan geloven – ook iemand die het lastig vindt om samen met zijn ministers te zoeken naar een juiste koers. Hij pluist het liever eerst zelf uit. Ik las veel eenzaamheid en ieder voor zichzelf.
Boeiend om te lezen. En ook tragisch dat iemand, die met hart en ziel en kennelijk veel waardering van bewoners uit de krachtwijken haar ambt uitoefent, toch sneuvelt. Maar het verbaast met niet.
