Handreiking Oplaadplekken verschijnt binnenkort

Op 5 maart 2023 is het eindelijk zover dat mijn boek Handreiking Oplaadplekken verschijnt. Ik heb er vier jaar aan gewerkt en nu is het tijd om ermee naar buiten te treden.

Op basis van ervaringen, maar zonder daar wetenschappelijk onderzoek naar te doen, beschrijft dit boek mijn werkhypothese over hoe een oplaadplek tot stand komt en goed werkt. Gaandeweg heb ik een achttal verschillende fases ervaren in het creëren en onderhouden van een oplaadplek en deze komen in de volgende acht hoofdstukken aan bod. 

  1. Voorbereiden
  2. Uitnodigen
  3. Verwelkomen
  4. Introduceren
  5. Samen (niet) doen
  6. Reflecteren
  7. Spanning dragen
  8. Continueren of stoppen

Ieder hoofdstuk bestaat uit drie delen. Allereerst je innerlijke houding en intentie, en ten tweede de praktische kant van zo’n oplaadplek. Beide aspecten verdienen aandacht; zowel het proces waarvoor het misschien nog zoeken is naar woorden, als het concrete doen en laten. Ieder hoofdstuk eindigt met oefeningen, zodat je ermee aan de slag kunt gaan. 

Zoals je ziet gaan de eerste vier fases over het tot stand brengen van de oplaadplek. Dat is niet voor niets. Het creëren van een plek gaat namelijk vooral over het zorgvuldig bouwen van een bedding voor mensen. Met bedding wordt hier bedoeld dat de aard en de randvoorwaarden van de oplaadplek goed zijn. Dat het klopt en dat mensen die daar komen dat kunnen ervaren. Als de bedding goed is, komt de rest vaak vanzelf.

Het boek sluit af met een hoofdstuk over de specifieke kenmerken van een goede oplaadplek en wat nu maakt dat je daar oplaadt.

Door het hele boek heen zul je persoonlijke ervaringen lezen over oplaadplekken. Daarnaast staan er ook voorbeelden in van bestaande plekken met oplaadkwaliteit. Ze heten niet altijd een oplaadplek, maar zijn dat in wezen wel. 

Aan het einde van het boek werk ik de acht fases uit voor verschillende contexten waar oplaadplekken mogelijk zijn: een onderwijsinstelling, een team, een persoonlijke oplaadplek voor jezelf en online oplaadplekken. 

Door alle voorbeelden, hoop ik je verbeeldingskracht te prikkelen, zodat we uiteindelijk overal oplaadplekken voor mensen kunnen vinden en creëren. Want dat is wat ik met dit boek hoop te bereiken: Overal oplaadplekken voor mensen!  

Mocht je alvast een exemplaar willen bestellen, dan kan dat via deze link Je krijgt het boek dan zodra het is verschenen thuisgestuurd.

De kosten van het boek bedragen 25 euro en de verzendkosten zijn 4,15 euro. Ik stuur je een tikkie.

Crowdfunding voor mijn boek

Na enkele jaren schrijven, wissen en strepen, ga ik een boek over Oplaadplekken publiceren. Oplaadplekken voor mensen, welteverstaan. Het is een boek over de kracht van saamhorigheid en hoe je daar energie van krijgt.

Velen van jullie weten dat het organiseren en creëren van oplaadplekken een missie is in mijn leven. Misschien heb je me wel eens gehoord over het Tankstation voor de Liefde, maar in mijn dialoogwerk zit ook altijd een verlangen naar het creëren van een plek waar mensen even kunnen opladen.

Mijn droom is dat er veel meer oplaadplekken ontstaan, plekken waar mensen op adem kunnen komen in roerige tijden om vandaaruit weer gesterkt de wereld in te gaan. Deze droom spoorde me aan om alle opgedane kennis en ervaring over oplaadplekken te bundelen en ordenen, zodat meer mensen kunnen ontdekken hoe je iets tot een oplaadplek maakt. Ieder hoofdstuk beschrijft wat het innerlijk van je vraagt, maar is ook heel praktisch en bevat oefeningen. 

Ik heb er lang op zitten broeden, omdat zo’n boek voor mij eigenlijk nooit af is. Iedere uitwisseling of ervaring kan weer nieuwe ideeën brengen én ik weet zoveel niet. Maar nu heb ik toch een punt gezet achter de laatste zin. 

VERZOEK

Om ervoor te zorgen dat dit boek alle mensen vindt die hier nieuwsgierig naar zijn, start ik vandaag een crowdfunding campagne.

https://www.voordekunst.nl/projecten/13636-overal-oplaadplekken-voor-mensen

Het zou super zijn als je dit boekinitiatief zou willen steunen!
Misschien door het boek alvast te bestellen of een donatie of door de campagne te delen op je social media.

Ook hoop ik dat door deze campagne meer mensen buiten mijn eigen netwerk in contact komen met het boek.
Daarnaast zal duidelijk worden hoeveel mensen interesse hebben in het boek, zodat we het juiste aantal boeken milieuvriendelijk kunnen laten drukken.
En wie weet zijn er mensen die de uitgave van dit boek financieel willen steunen, want met een kleine oplage overstijgen de kosten vaak de verkoopprijs (25 euro).

VOORTGANG

Marie-Louise de Bruin van Gravue Concept & Creatie is op dit moment bezig het boek mooi vorm te geven en we hopen het in december te laten drukken en naar buiten te brengen.
Het zou fijn zijn als er nog een uitgever gevonden kan worden voor het laatste delen van het uitgeefproces zoals distributie. Dan is het boek straks verkrijgbaar in de boekhandel en bij online boekaanbieders. Alle suggesties daarvoor zijn welkom!

Dank voor je interesse en fijn als je me op welke manier dan ook wil steunen.

Wereldvredesvlam

In het dorp Hengelo Gld waar ik sinds een jaar woon brandt een Wereldvredesvlam.
Deze brandt al vijf jaar in het midden van het dorp naast de Remigiuskerk.
Naast de vlam staat een boom en rond deze boom kun je wensen ophangen op kleurrijke kaartjes, zodat je iedere keer als je er langs komt op een vrolijke manier wordt herinnerd aan vrede.

De vlam is in het dorp gekomen op initiatief van een groep buurvrouwen, als symbool voor het belang van vrede, eenheid en vrijheid.

Omdat het nu internationale Vredesweek is, bezoeken we op dit moment scholen in en om het dorp om met leerlingen in groep 7 in gesprek te gaan over vrede. Een licht gesprek over waar je aan denkt bij vrede en een uitnodiging om ook een wens bij de boom op te hangen.

Ik maak sinds kort deel uit van de werkgroep Wereldvredesvlam, die dit organiseert. De vlam moet bijvoorbeeld twee keer per week worden bijgevuld met olie (tot nu toe dus al 500 keer!), zaterdag was er een lezing en nu dus de schoolbezoeken. Andere initiatieven in het dorp sluiten ook aan bij de vlam, zoals de wandelgroep Kevelaer, die de vlam meeneemt op pelgrimstocht en twee mannen die de vlam hebben meegenomen op de fiets naar de Noordkaap. En zo bouwen we aan een saamhorig en fijn dorp om in te wonen. Ieder op zijn eigen manier.

Boek: Onder Commissarissen

Dit weekend heb ik het boek “Onder Commissarissen” van Marilieke Engbers in een keer uitgelezen. Op heel toegankelijke wijze geeft zij taal aan de intermenselijke kant van het werken in boardsrooms. Voorbij de KPI‘s zet ze je aan het denken over hoe we het gesprek met elkaar voeren als de druk hoger en hoger wordt. Wat we vermijden, hoe we allemaal defensief worden en hoe moeilijk het dan wordt om goed geïnformeerde wijze besluiten te nemen. Door ons gedrag beter te leren begrijpen, biedt ze handelingsperspectief om te reflecteren en leren in boardrooms. Aanrader!!

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen

Jezelf aansturen gaat over bij jezelf blijven, op jezelf leunen of leunen überhaupt. 

Jezelf aansturen gaat goed als je:

  • een goede verhouding weet te vinden tussen actie en rust, pauzes neemt
  • je gevoelens kunt omarmen, kunt toelaten, een beeld kunt maken van je emoties
  • van een grote berg, kleine stukjes kunt maken, die hanteerbaar/haalbaar zijn
  • je impulsen gaat herkennen en kunt kiezen tussen jezelf zijn of je aanpassen (daarin minder reactief zijn)
  • afstemming op jezelf goed gaat: waardoor je kunt voelen wat juist is; waardoor je weet wat je wilt, wat je behoeftes zijn.
  • En tijd nemen helpt altijd.
  • Evenals de gedachte dat je altijd overal op mag terugkomen.

Dit is een korte samenvatting van een dialoog over dit onderwerp in een groep van zeven personen. Tijdens de dialoog onderzochten we hoe het jezelf aansturen bij ieder van ons in de praktijk werkt en daarna vonden we deze rode draad in onze uitwisseling.

Procesidentiteit – 2

Procesidentiteit – 2

Je kunt de wereld haast niet meer vatten in modellen en structuren.

Door de veranderlijkheid en de continue dynamiek is een leefgemeenschap iets levend. De mens in de leefgemeenschap ontwikkelt zich, relatiesen afhankelijkheden veranderen, de context wijzigt, kennis in de deelnemers ontwikkelt, ervaringen doen het systeem en de mens leren. Samen ontdek je hoe het samenwerken en/of samenleven het beste werkt en boek je voortgang.

In een leefgemeenschap heb je er veel meer aan te weten hoe je ergens uit kan komen of hoe je iets oplost. Het gaat meer om goed werkende processen die overal en altijd toepasbaar zijn, dan dat je iets in vastliggende afspraken of structuren probeert te regelen.

Het gaat in (nieuwe) leefgemeenschappen en netwerken dus niet meer om de organisatievorm, maar om het organisatieproces.

  • Hoe delen we informatie?
  • Wat doen we als belangen botsen?
  • Volgens welk proces nemen we beslissingen en kiezen we wie betrokken is?
  • Hoe reageren we op impulsen uit de omgeving?

Het gaat er niet meer om dat iedereen zich in een leefgemeenschap aanpast en schikt, maar hoe je in een leefgemeenschap afstemt en heldere relaties onderhoudt.

Procesidentiteit

Procesidentiteit

Een nieuw woord: de identiteit van een groep baseren op hoe je samenwerkt in plaats van wat je samen precies bent. Dat was een ontdekking die voortvloeide uit een dialoog over samenwerken. De groep – bestaande uit meerdere organisaties die in één gebouw gehuisvest zijn – bleef haperen bij de vraag op welk gebied ze nu wel en of juist niet moesten samenwerken. De documenten gaven geen uitsluitsel, terwijl ze er al meer dan een jaar uit probeerden te komen.

Ze wisten wel, dat als een onderwerp zich aandient, ze door een goed gesprek en het nalopen van enkele vragen zouden weten of en hoe hun samenwerking vorm te geven. Ze kennen het proces waardoor helder wordt of iets deel uitmaakt van wie ze willen zijn. Ze hebben dus wel een “procesidentiteit”.

Het gaf een enorme opluchting zich te realiseren dat ze iedere nieuwe situatie met deze procesidentiteit zouden kunnen oplossen. Wat ook opluchtte is dat ze nu het heen-en-weer gesprek over hun precieze identiteit konden loslaten. Want eigenlijk is die identiteit niet sluitend te vatten in een snel veranderende context. Zo’n identiteit is bewegelijk. En zodra een identiteit wel wordt vastgesteld en vastgezet, kan het ook een beperkende en dwingende vorm krijgen omdat de omgeving voortdurend verandert. Hierdoor kun je het samenwerken uit het oog verliezen en vermoeid raken van eindeloze gesprekken.

Ik vond het een boeiende uitkomst en fantaseer nu verder hoe dit begrip in samenwerking ruimte en uitsluitsel kan geven. Nu ik erover nadenk, zie ik dat duurzame samenwerkingsverbanden waar ik deel van uitmaak, dat proces helder hebben van hoe we willen samenwerke . En niet geheel toevallig is dialoog dan een wezenlijke component. Dialoog in de zin van een onderzoekend gesprek waarin ieders inbreng waardevol is en het delen van ervaringen wezenlijk.

Hoe diep kun je je online verbinden?

Om me heen hoor ik deze dagen zeggen dat online videomeetings echt een uitkomst bieden.  En ik hoor ook dat de kwaliteit van online niet te vergelijken is met een echt fysiek treffen.

Maar is dat laatste waar? Klopt het dat een fysieke meeting een hogere ‘ontmoetingskwaliteit’ heeft?

Het is een onderzoek dat me al een tijdje bezighoudt en daarom bevraag ik mezelf en mensen om me heen erover.

  • Wat maakt een fysieke ontmoeting beter dan online?
  • Wat mis je als je elkaar online ontmoet? Wat zijn voordelen van online?
  • In hoeverre kun je online aanvoelen of horen of zien hoe het met de ander gaat?
  • Hoe open en eerlijk druk je jezelf online uit?
  • Wat is behulpzaam om je online veilig te voelen om je uit te spreken?
  • In hoeverre kun je nabijheid ervaren als je online in gesprek bent?
  • Wat is de toegevoegde waarde van elkaar kunnen aanraken?
  • Welke energetische verschillen ervaar je tussen online en fysiek ontmoeten?

Mijmerend over deze vragen kom ik steeds meer tot een nieuwe overtuiging. En deze overtuiging luidt dat er online veel meer en diepere verbinding mogelijk is dan ik ooit voor mogelijk had geacht. De beperkingen van wat er online mogelijk is, wordt veel meer door mijn denken bepaald dan door wat ik feitelijk ervaar.

Want feitelijk ervaar ik online zeer geregeld grote nabijheid. Ik ervaar – net als via de telefoon – dat ik heel persoonlijke en intieme ontmoetingen heb. Dat ik me getroost kan voelen als ik huil. Dat ik me opgeladen voel na een uitwisseling met mijn collega’s. En ook dat ik alles om me heen en mezelf even vergeet en IN het gesprek ben met elkaar.

Het is pionieren hoe we een prettige plek maken van een ongemakkelijk omgeving. Verken je mee wat de mogelijkheden zijn in de online ontmoeting? Hoe kunnen we hier meer mee? Kan het zijn dat er – eendachtig de quantum mechanica – eigenlijk geen afstand is tussen ons, omdat we ‘interconnected’ zijn en dat we dat ook steeds meer kunnen ervaren als we ons daarvoor openstellen?

Onderstromen in Duitsland

Anselm Kiefer
Anselm Kiefer – Dein goldenes Haar, Margarete

In 2016 schreef ik een artikel over onderstromen in de Duitse samenleving. Ik vond het een spannend onderwerp, omdat ik toen nog niet zo lang in Duitsland woonde en me afvroeg of ik recht van spreken had. Inmiddels ben ik bijna vier jaar verder en verdiep ik me in wat dialoog kan betekenen voor collectief trauma. Een online conferentie daarover maakte dat ik er helemaal ingedoken ben.

Daardoor herinnerde ik me wat ik in 2016 deed in relatie tot het collectieve trauma van Duitsland. Dat trauma voelde ik als nieuwkomer af en toe duidelijk. Ik haalde het artikel van stal, vertaalde het met wat hulp in het Duits en deel dat nu graag met wie interesse heeft.

Het artikel vertelt over mijn ontdekkingen in Duitsland over de Tweede Wereldoorlog, over Duits trauma, over de vluchtelingencrisis van 2013-2016 en hoe dat alles met elkaar te maken heeft. Ik organiseerde drie dialogen om meer te begrijpen over de onderstroom in Duitsland.

Artikel Onderstromen in Duitsland
Artikel Unterströme in Deutschland